ଫୁଲଟିଏ ଝରିଗଲେ ସ୍ବପ୍ନ ଝରିପଡ଼େ ପୁଅ ଡୋଳାରୁ

କବି ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲରେ ଆକର୍ଷିତ ନହୋଇ ସବୁଜିମାର କଥା କହିଛନ୍ତି । ଉତୁରି ପଡିଥିବା ଖିରରେ କାହା ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହବାର କଥା ନକହି ସ୍ମୃତି ର କଥା କହିଛନ୍ତି ।

ରାସ୍ତାକଡ଼ ରେ ପରିଚୟହୀନ ଥାଳ ଦେଖି ଗୋଟିଏ ନିଶ୍ୱାସ ରେ କୋଟିଏ ହୃଦଘାତ ର ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହ ଲଢେ଼ଇ କରେ ଗୋଟେ ଅସହାୟ ମଣିଷ । ସେମିତି ପର ଦୁଃଖ ରେ ଦୁଖୀ, ପର ଲୁହ ର ସାକ୍ଷୀ ହେଉଥିବା ଅସହାୟ ମଣିଷ କୁ ଯଦି ଦେଖିବେ ତେବେ କେଉଁ କବିକୁ ଭେଟନ୍ତୁ । କବି କେବଳ ଅସହାୟ ହିଁ ହୋଇପାରେ, ଆଉକାହା ଦୁଃଖ ପାଇଁ, ଆଉକାହା କଷ୍ଟ ପାଇଁ ପାଗଳ ଭଳି କାନ୍ଦି ପାରୁଥିବା ଆଖି ହଳକ କେବଳ କବି ର ।

ମୁଁ ଆଜି ସେମିତି ଏକ କବିଙ୍କୁ ଭେଟିଲି ଯିଏ ଲୁହରେ ଜଗନ୍ନାଥ ଙ୍କୁ ଜୀବନ୍ୟାସ ଦବାର ସ୍ପର୍ଦ୍ଧା ରଖୁଛନ୍ତି । କବି ସଞ୍ଜିତ ବଳ, ଘର ଭଦ୍ରକ , କବିତା ସଙ୍କଳନ ର ନାଁ "ଦୁଃଖର ନାଁ ନାଇଁ" । ଏହି ସଂକଳନ ରେ ସମୁଦାୟ ୩୦ ଟି କବିତା ଥିଲା ବେଳେ "ବର୍ଷା" ପୁବ୍ଲିକେସନ ରୁ ଏହା ପ୍ରକାଶିତ ଓ ୧୧୪ ପୃଷ୍ଠା ରେ ପୁସ୍ତକଟି ପୃଷ୍ଠୟୀତ ।

ମୋଟା ମୋଟି ଏହି ସଂକଳନ ଟି ଖୁବ ବିମୋହିତ କରିବ ।

କବି ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲରେ ଆକର୍ଷିତ ନହୋଇ ସବୁଜିମାର କଥା କହିଛନ୍ତି । ଉତୁରି ପଡିଥିବା ଖିରରେ କାହା ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହବାର କଥା ନକହି ସ୍ମୃତି ର କଥା କହିଛନ୍ତି । କବି ଯେତେ ଜୀବନବାଦୀ ସେତେ ମଧ୍ୟ ଜଞ୍ଜାଳପ୍ରିୟ, ଯେତେ କଳ୍ପନାମୟ ସେତେ ମଧ୍ୟ ବାସ୍ତବଧର୍ମୀ ଓ ଯେତେ ପ୍ରେମମୟ ସେତେ ମଧ୍ୟ ବିରହପ୍ରିୟ ।

ଆଉକହିବା ବୋଧେ ଶବ୍ଦ ମାନଙ୍କ ଅପଚୟ, ଆସନ୍ତୁ ତାଙ୍କ କବିତାର ଝଲକ ଦେଖିବା -

"ରାତିର ଅନ୍ଧାର ଆଉ

ଭୋର ଆଲୁଅ ରେ

ଫରକ ଟା କିଛି ନୁହଁ

କେବଳ ରଙ୍ଗରେ ।

.

ଆକାଶ ଓ ପୃଥିବୀ ରେ

ଅଛି ଯେଉଁ ଡୋର

ତା ପାଖେ ରଖିବୁ ମାଆ

ଗୋଟିଏ ଅକ୍ଷର ।

.

ପ୍ରଶ୍ନ ପଛେ ଯାହା ହେଉ

ଉତ୍ତର ଗୋଟିଏ

ଦୁଃଖ ଯାହା ହୋଇଲେ ବି

ଗଭୀର ଅଂଟାଏ ।

ଜୀବନର ଦୋଛକିରେ

ଶୂନ୍ୟତାର ଦୋଳି

ଝୁଲିବାକୁ କେହି ନାହିଁ

ସମସ୍ତେ ଝୁଲାଳି ।

.

ନଇଁବାର ନଥିଲେ ବି

ନଇଁବାକୁ ହବ

ସିଧା ହେଲେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

କି ଶୋଭା ପାଇବ !

କଥା ନକହିଲେ ହସ

ଆଖି ଅସୁନ୍ଦରୀ

ଓଠ ଧାରେ ଛୁପାକଥା

ସବୁ ଠୁ ଚାତୁରୀ ।

କଥା ଯଦି ତୋର

ଚିତ୍ର ପରି ହବ

ଶୁଖିଲା ନଈ ରେ ଡଙ୍ଗା

ଭାସି ଚାଲିଥିବ ।

.

ଜୀବନରେ ହସ

ଆଉ ଲୁହ ଠାରୁ ବଳି

କେହି ଜଣେ ମିତ୍ର ନାହିଁ

ସବୁଠି ପହେଳି ।

ଜଳ ଭଳି ନହେଲେ ବି

ଜଳଛବି ହେବୁ

ପୃଷ୍ଠାଏ ଜୀବନ ମାଆ

କାତ ଧରିଥିବୁ । "

(ପୃଷ୍ଠା-୫୩/ କବିତା- କାତ ଧରିଥିବୁ / ଦୁଃଖର ନାଁ ନାହିଁ)

---

ଆପଣ ମାନେ ବି ପଢନ୍ତୁ, ଅସହାୟ ହେଵା ସବୁଠୁ ବଡ଼ କଷ୍ଟ କାମ, ନହେଲେ ଏତେ ସହଜ ନୁହେଁ ଈଶ୍ୱର ହେଵା ....