ଚାଲ, ଆମେ ଆଜି ସମୁଦ୍ର ପାଲଟିଯିବା

ଏଇ ତୁମେ ଓ ମୁଁ

ଦେଖ ସମୁଦ୍ର ବାଲିରେ ଆମ ପାଦଚିହ୍ନ

ଏଇତ ଧୋଇ ଦେଉଛି ଆମ ପାଦଚିହ୍ନ ସମୁଦ୍ର

ବଡ଼ ଦୁଷ୍ଟ ଏ ସମୁଦ୍ର

ଠିକ ତୁମ ପରି... ନା ?

ଦେଖ, ଏବେ ସମୁଦ୍ର କୋଳରେ ଆମ ପାଦଚିହ୍ନ

 ସମୁଦ୍ର ଛାତିରେ ଆକାଶ

ନା ଆକାଶ ଛାତିରେ ସମୁଦ୍ର ?

ଚାଲ,  ଆମେ ଆଜି ସମୁଦ୍ର ପାଲଟିଯିବା

ତୁମେ ମିଶିଯିବ ମୋ ଦେହରେ ଆଉ ମୁଁ ତୁମ ଦେହରେ

ହଜିଯିବାରେ ବି ଆନନ୍ଦ ଥାଏ ନା ?

ତାପରେ ତୁମେ ଯିଏ, ମୁଁ ସେ ନୁହେଁ ।

ଦେଖ, ଯଦି ତୁମ ଆଖି ସମୁଦ୍ର ହୁଏ ମୁଁ

ପାଲଟଣା ବୋଇତ ହୋଇ ରହିବି ସେଠି

ଲଙ୍ଗର ପକେଇ

ରଖିବ ମୋତେ ଲୁଚେଇ ?

ଯେମିତି ଛୁଇଁ ପାରିବନି ସମୟର ଝଡ଼ କି ଘୂର୍ଣ୍ଣି

ନା, ସମୁଦ୍ର କାହାର ନୁହଁ,  ମୁଁ ଜାଣେ

ସମୁଦ୍ର ଖାଲି ଛଡ଼େଇ ନେଇପାରେ

ଓ ଫେରାଏ ମାତ୍ର ଭଙ୍ଗାରୁଜା ସ୍ଵପ୍ନ ଓ ଟୁକୁରା ଟୁକୁରା ବଳକା ହୃଦୟ ।

ନା, ମୋର ସମୁଦ୍ର ନୁହେଁ, ତୁମର ମୁଁ ନୁହେଁ

ଏଇ ଦେଖ, ସମୁଦ୍ର ପୁଣି ଡାକୁଛି

ଦୋହଲୁଛି ହୃଦୟ ହୁଲିଡଙ୍ଗା ପରି

ସତରେ ମୋତେ ସମୁଦ୍ର ଡାକୁଛି

ନା, ତୁମ ଆଖି ପୁଣିଥରେ ବାଟ ଭୁଲଉଛି !